Later als ik groot ben......
Later..., later als ik groot ben, later..., later als ik meer tijd heb, later..., later als de kinderen het huis uit zijn, later..., later als ik meer geld heb, later..., later als ik met Pensioen ben, later...
Maar wat als later nu is, doe je het dan wel of heb je dan weer een andere reden om het toch nog maar niet te doen? En wat als later helemaal niet komt? Of wanneer het later is en je kunt dat wat je wilde gewoonweg niet meer?
Tijdens mijn Lifeplanningstrajecten en mijn Pensioencoachingstrajecten komt er altijd een opdracht voorbij waarin je opschrijft wat je in je leven gemist hebt, wie je niet bent geworden die jij graag had willen zijn en waar je niet aan toegekomen bent wat jij graag had willen doen, wanneer je dokter je het schokkende nieuws vertelt dat je nog maar 1 dag te leven hebt.
Uit deze vraag en de andere vragen en opdrachten komen altijd hele bijzondere dingen naar boven, en door alles ook te doorvoelen komt men vaak ook uit bij de kern van het eigen leven. Maar ook beseft men vaak dat datgene wat men zo graag wil beter niet meer uit te stellen en te zoeken naar mogelijkheden om het nú of op korte termijn te doen.
Zo heb ik net een traject afgerond met een vrouw die bij vraag 3 besefte dat ze eigenlijk alles al had gedaan en was geworden wat ze altijd al had willen zijn, dat wanneer zij vandaag die boodschap zou krijgen ze het alleen erg zou vinden dat ze haar man, kinderen en kleinkinderen zou moeten verlaten. Verder niets. Geweldig toch zou je zeggen, waarom dan een lifeplanningstraject ingaan?
Door haar niet zo goede gezondheid en de drive om vol in haar eigen winkels (en onderneming) te blijven werken was de balans zoek. Doordat al haar energie in de winkels ging zitten, was de energie en levenslust voor en in haar eigen leven minimaal. Dit had zijn weerslag op zowel het gemoed van haar en van haar familie, maar nog meer ook op haar eigen leven.
Toen zij dit verder ging onderzoeken en overdenken, kwam ze tot het besef, dat ze eigenlijk gewoon meer tijd zou willen hebben, maar dan meer tijd waarin ze ook meer levensenergie zou hebben. Ongelofelijk wat er dan in een korte tijd gebeurt. Zo maakte ze direct een aantal keuzes, waardoor ze meer “qualitytijd” voor zichzelf genereerde. Haar humeur werd er beter door en hierdoor verbeterde ook haar gezondheid (niet dat haar ziekte er nu niet meer is). En dit bleef niet onopgemerkt door haar omgeving. En ook al had ze bepaalde dingen niet in het antwoord op vraag 3 vermeld, die wel bij haar antwoorden van vraag 1 en 2 stonden, ineens bleken deze toch belangrijker voor haar dan allereerst gedacht. Én voor die dingen was nu ineens tijd, en niet later, nee nu.
Ook mijn eigen vader zei net voor zijn VUT: “volgend jaar als ik met de VUT ben dan ga ik de Vierdaagse van Nijmegen lopen.” Gelukkig heb ik hem er toen al van doordrongen dat hij dit ook vóór zijn VUT zou kunnen doen, want niemand geeft garantie over later. Net voor zijn VUT kreeg hij een ontsteking aan zijn hartspier waardoor zijn hartcapaciteit van normaal (hij was super gezond en vitaal) naar slechts 13% ging. Had hij 1 jaar uitgesteld, dan had hij deze geweldige ervaring nooit meer kunnen meemaken. Later zou voor hem nooit meer geworden zijn.
Wat wil jij later (of ooit nog eens) doen, wat je eigenlijk helemaal niet wilt uitstellen?